این پرسش خیلی خوب و مهمیه. دلیل اینکه رهبران طالبان احکام بسیار سخت‌گیرانه‌ای دارند، ریشه در چند نکته داره که مرتبط با دیدگاه مذهبی، سیاسی، و فرهنگی‌شونه، ولی هیچ ربطی به این نداره که اون‌ها پیامبر باشند یا مقام پیامبری داشته باشند.
طالبان بر اساس تفسیر محافظه‌کارانه و سنتی از فقه اهل سنت (مکتب حنفی و دیوبندی) عمل می‌کنند که در آن، قوانین دینی به شکل خیلی سختگیرانه و بدون انعطاف اجرا می‌شود. این فقه، در بسیاری موارد، مجازات‌های شدیدی مانند شلاق، قطع دست، سنگسار و حتی اعدام را برای جرایم خاص تجویز می‌کند.
رهبران طالبان خود را موظف می‌دانند که قوانین اسلام را به شکل کامل و دقیق اجرا کنند و هرگونه انحراف از آن را ممنوع اعلام می‌کنند. آن‌ها معتقدند با این کار، جامعه را به سوی پاکیزگی و عدالت دینی هدایت می‌کنند.
سخت‌گیری در احکام و مجازات‌ها، ابزاری است برای کنترل مردم، ایجاد نظم و انضباط، و تثبیت قدرت در جامعه. در واقع، این احکام شدید، ترس ایجاد می‌کنند و از بروز مخالفت و نافرمانی جلوگیری می‌کنند.
طالبان از تغییرات اجتماعی و فرهنگی که مخالف دیدگاه سنتی و مذهبی آن‌هاست، می‌ترسند و به شدت مقاومت می‌کنند. اجرای احکام سختگیرانه به نوعی محافظت از «هویت دینی و فرهنگی» سنتی‌شان است.
در نظام طالبان، هیچ نهاد قضایی مستقل یا سیستم قانون‌گذاری مدرن وجود ندارد. همه‌چیز تحت فرماندهی رهبران و قاضیان منصوب آن‌هاست که معمولا فتاوای سختگیرانه و غیرقابل تغییر می‌دهند.
احکام سختگیرانه طالبان به دلیل تفسیر محافظه‌کارانه دین، تلاش برای کنترل اجتماعی، و حفظ هویت سنتی است.
این احکام ربطی به داشتن مقام پیامبری یا برتری بر پیامبر اسلام ندارد.
در اسلام، پیامبر محمد (ص) آخرین پیامبر و دارای مقام بی‌نظیری است که هیچ انسانی، حتی رهبران مذهبی، نمی‌توانند با آن مقایسه شوند.
Leave a Reply